[dutch]

Vrijdag 17 april

Gisteren avond nam Salah Hashem ons mee om ons het gedeelte van de stad

El Sasayida Zaineb te laten zien waar hij dertig jaar geleden uit vertrokken is. Sinds die tijd woont hij in Frankrijk.  Met hele perioden nog steeds in Cairo maar nu in een buitenwijk. Hij heeft scenografie gestudeerd nu is hij een schrijver en een schrijft hij film kritiek en onlangs heeft ook de documentaire gemaakt. Looking for Rifaa.

Langzaam lopen we zijn stadsdeel binnen. We lopen op geharde grond met hier en daar een verdwaalde steen. Overal kleine winkeltjes met dezelfde ingrediënten. Waspoeder, haarspeldjes, olie,zout klein snoepgoed en enkele zijn dan bv. nog gespecialiseerd in draad of plastic zakjes

Ondanks de Armani T-shirts en de mobieltjes is het een stap terug in de tijd.. Foto’s en schilderijen zoals je die ziet uit de vorige eeuwen zijn hier nog steeds werkelijkheid. Hele oude mannen in djellaba’s,s zitten buiten op straat, in het theehuis of gewoon ergens te zitten tegen een boom of een tegen geliefd stuk muur. Dit bijna altijd in combinatie met de waterpijp. Het thee huis is verboden terrein voor vrouwen.

Vrouwen meestal in het zwart lopen snel met een onafscheidelijke plastic tasje gevuld met op zijn minst zeker een bos koriander erin. Soms krijg ik het idee dat ze zich daar  op die plek in de straat helemaal niet mogen bevinden.  Wel of niet helemaal gesluierd, hun ogen glimlachen me altijd toe. Een geliefde ontmoetings plek voor de vrouwen is de entree van het huis. Ze zitten daar meestal een beetje verscholen met elkaar te kletsen. Kinderen lopen overal  tussen door, hebben plezier  en komen naar je toe om te vragen : “What is your name”, “Welcome in Egypt “and “I love you”. Gisteren zat ik ergens een beetje verscholen achteraf komt daar een jongetje van zeg 7 of 8 jaar in een bruine djellaba naar me toe geeft me een handje en zegt I love you. Loopt dan snel en blij weg alsof hij iets overwonnen heeft.

Intussen loopt Salah  zo ongeveer te dansen op straat vol van romantiek over zijn geboortegrond. Hij brengt ons langzaam naar het hart van de wijk genaamd Kalat Alkabash. In de achste eeuw was het de hoofdzad van Egypte. De Moskee

Ibn Toulon Mosque.  Het is geinspireerd op het zelfde model als de moskee Samarra in Irak. Het is gebouwd door dezefde architect. Het bijzondere aan deze moskee is dat de trap zich niet in de minaret bevindt maar er zich aan de buitenkant om heen wentelt. Het blijkt dat deze moskee inspiratie bron is geweest  voor verschillende architecten ook in Saoedi Arabie….

Op het pleintje voor de muur van de moskee drinken we vers geperst rietsuiker sap en verteld Salah hoe hij  daar speelde en elkaar klimmend op elkaars schouders de bal weer ophaalde als die aan de andere kant van de muur in de tuin van de moskee terecht  gekomen was.

Deze avond stond ook nog in het teken van het huwelijk. In deze wijk wordt n.l standaard getrouwd op maandag of op donderdagavond. De kans dat we deze avond een huwelijk tegenkomen is echter groter omdat het morgen vrijdag gebedsdag is en voor dus velen een vrije dag, Je hoort het al van verre, hele harde muziek, gekleurde lichtjes die in een slinger over de straat hangen. Salah nadert behoedzaam en tast af of we welkom zijn. Is eenmaal het ja woord geven dan mogen we dat gedeelte van de straat bezoeken en filmen want we wilden hier graag ook een eenminuut maken.

Zodra de vrouwen me zien wordt ik meteen in de kring getrokken en uitgenodigd om mee te dansen. Ik weet dat weigeren geen zin heeft mijn verlegenheid en stijfheid doet ik er  niet toe. Ook niet mijn enigszins gevoel van schaamte dat ik besef dat we op zo’n moment bijna belangrijker zijn als het bruidspaar.  Als ik mijn enigszins gevoel van schaamte met Salah bespreek legt  hij me uit. Dat het geweldig is wat er gebeurde. Onze deelname is een vrijbrief voor de vrouwen om los kunnen gaan in de  beleving van hun eigen plezier en sensualiteit. De mannen hebben het even het na kijken met hun oordelen dat het hoerachtig gedrag is. Buikdanseressen worden vaak voor heel veel geld ingehuurd op mannen feestjes waarna er nog meer vrouwen komen om dat te doen wat officieel verboden is en tegelijkertijd ben je op zoek naar die ene maagd die er toch nog ergens rond moet lopen. Of wie weet al sinds tien jaar aan je gekoppeld is door wederzijdse ouders.

Op een gegeven moment is het duidelijk dat we weg moeten gaan. De gevoelens gaan uit de  hand lopen bij de jonge mannen. Ik wordt op de schouders genomen, mijn bovenste knoopje van mijn toch zedig bloesje word eigen handig dicht gemaakt door een oudere vrouw die de man bestraffend toe spreekt. Het is geweldig Nozomi  gaat ook helemaal uit haar bol en Hayam danste deze avond voor het eerst in haar leven. Eagle had de laatste maand geen work out gehad en haald nu alles in. Een vrouw plakte met een wild gebaar een biljet van 1 pond op zijn voorhoofd. Het was  geweldig voor iedereen. Volgens Salah hebben we daar voor een moment vrijheid gebracht voor de vrouwen! Alles gefilmd. Het materiaal heb ik nog niet gezien. Ik hoop dat er een goede minuut tussen zit zonder onze aanwezigheid. Dit achtergrond verhaal hoort erbij lijkt mij voor een juiste interpretatie. Maar wie weet spreken de beelden ook voor zich!

Oh ja de catering op het feest bestaat uit een taartje en een flesje prik!

[nggallery id=10]

[/dutch]

[english]

translation is coming….

[nggallery id=10]

[/english]